Uwielbiamy być zaskakiwani. A młodzieżowa propozycja Wydawnictwa Dwukropek zaskoczyła nas podwójnie. Po pierwsze – fabułą i zakończeniem (ale o tym na końcu). Po drugie – autentycznym geniuszem pisarskim autorki, który pozwolił umieścić tę książkę na topowej czytelniczej liście moich dzieci zaraz za „Harrym Potterem”! A że moje dzieci mają bardzo duże lietrackie wymagania, nie pozostaje mi nic innego, jak polecić każdemu serię o Greenglass House.

Powieść Kate Milford rozpoczyna się wraz z nastaniem długo wyczekiwanej przez Mila przerwy świątecznej. Mieszkający z rodzicami w klimatycznym zajeździe chłopiec liczy na błogie, spokojne i rodzinne święta. Niespodziewanie jednak do prowadzonego przez państwa Pine’ ów hotelu przybywa w martwym sezonie tajemniczy gość… A zaraz po nim kolejny… I kolejny… Ostatecznie w Greenglass House na kilka dni przed Bożym Narodzeniem zamieszkuje gromadka intrygujących lokatorów, których zachowanie od począku wskazuje na sekretne intencje. Odcięcie zajazdu od reszty miasteczka, mroźna aura i wyjątkowy klimat domu przywodzą na myśl najlepsze klasyczne kryminały. W takiej atmosferze Milo i jego nowa koleżanka, Meddy, rozpoczynają zabawę w grę fabularną, która w genialny sposób poprowadzi bohaterów i czytelnika do podwójnych odkryć – tych o przybyszach oraz ich związkach z Greenglass House – i tych, których wcale nie spodziewają się odkryć, a które dotyczą ich samych. To wszystko w nienarzucający się sposób okraszone jest takimi cennymi wątkami, jak chociażby ważny dla samej autorki temat rodziny adopcyjnej. Dyskretnie wplecione trudne tematy zostają przez najmłodszych czytelników dostrzeżone i przepracowane z lepszym efektem, niż umoralniające debaty.

Na pochwałę zasługuje też kreacja głównego bohatera. Milo niewiele ma wspólnego z literackimi pierwowzorami powieści przygodowych. Chłopiec ten popełnia błędy, złości się i nie jest doskonały, ale dzięki temu staje się po prostu prawdziwy. Każda czytająca młoda osóbka może odnaleźć w Milu siebie samego: swoje lęki, pragnienia, kompleksy, a zaraz potem razem z Milem próbować je pokonać, ziścić, zrozumieć, zaakceptować.

W tych szczerych zachwytach nad treścią nnie wypada mi nie wspomnieć o pięknym wydaniu książki. Wydawnictwo Dwukropek słynie z atrakcyjnych okładek, co ja uważam za duży atut. Dzieci są estetami, cenią ładne rzeczy.

„Przygoda w Greenglass House” nie jest zwykłą powieścią dla starszych dzieci. Pod przykrywką kryminalnych wątków kryje się wiele innych poruszających motywów. Wśród labiryntu śladów i półprawd oraz trzymającej w napięciu akcji, Kate Milford przemyca prawdy oczywiste. A te ostatnie, jak wiadomo, znane są z tego, że trzeba nam o nich od czasu do czasu przypominać. Autorce należą się słowa uznania za przypominajkę w tak znakomitym stylu.

Całe szczęście, że to jeszcze nie koniec przygód w Greenglass House! Na półce czekają już dwa kolejne tomy serii.